gerigeldik

anne babası ayrı olan çocukların huzursuz,saldırgan ve derslerinde başarısız olduklarını gözlemliyorum ben hepsi değil tabii ama ne yazık ki geneli

gençlerin sorunları pek açmadı sanırım arkadaşları

biraz da kadınların sorunlarını konuşmaya ne dersiniz?

bu yorumunda bazı hassas ayrıntıları çok güzel yakalamışsın.. çok güzel bir değerlendirme.. duygularına sağlık esengül

olur da anne-baba ayrılır ve başka kişilerle evlenirlerse,bence çocuk yeni eşlere anne- baba demek zorunda bırakılmamalıdır hatta dememmesi sağlanmalıdır bence.ANNE ve BABA kavramları çok özeldir ve öyle kalmalıdır !

çok güzel iki yorum daha okudum..
teşekkürler efdelya ve fatoş.
katılan diğer arkadaşların da çok değerli fikirleriyle güzel bir forum oldu bu bölüm.. katılan tüm arkadaşlara da ayrıca teşekkürler..

Devam edecek

beyin fırtınasını yine güzel bir konuya yönlendirmişsin... bu konuda da benim yazacaklarım var. eminim diğer üyelerimizin de olacaktır.
teşekkürler esengül

esengül yazdı:Bu kadar mı arkadaşlar?

Ben son kez bu konuyla ilgili yazmak istiyorum...
Anne,babası ayrılan çocuklardamıdır bütün suç?
Zamanımızda bu kadar boşanmalar neden çogaldı?

Eski kadınlar neden çekiyordu onca sıkıntıyı?

Boşanmanın ertesinde içine kapanan,ezilmiş gençler,
Anne,babanın çaresizliği ama tek yolu boşanmada bulmaları.

Bence boşanmanın neden artık bu kadar sıkça başvurulan bir
çözüm yolu olduğunu tartışalım birazda...

Umarım katılımlar fazla olur,yoksa nasılsa bugün bizi ilgilendirmeyen bir konu
zamanı geldiğinde düşünürüz,diye düşünmüyorsunuzdur arkadaşlar...

Esengül eminim beyin fırtınasının sadece bu konuyla ilgili tartışma bölümü için son kez yazıyorum dedin. beyin fırtınamızda konular bitmez, rastgele değişir yada değiştiririz. her konuda ayrıca fikirlerimiz olduğunda tartışalım..

öncelikle, senin "eski kadınlar neden çekiyordu onca sıkıntıyı" soruna karşılık cevabı yine devam eden cümlelerinde bulmak mümkün..

bugün boşanmanın neden sıkça başvurulan bir yol olduğu konusunu ben o ilk cümlene bağlamak istiyorum..
artık kadınlar onca sıkntıyı çekmeme, katlanmama cesaretini ve gücünü bulmaya başladılar..
kadın gerek eğitim ve kişilik, gerekse maddi konularda çok aşama katetti.
buna bağlı olarak erkek de katı ananelerinden yavaş yavaş vazgeçerek boşanmanın önündeki engeller bir ölçüde aşılmış oldu..
bir ölçüde diyorum çünkü hala katlanan o kadar çok kadınımız var ki, seçim şansı olmayan.

kadınlar bu değişimle birlikte toplumda kendi ayakları üzerine basmayı başardığında dengeler oturacaktır..
bu anlamda düşünüldüğünde, boşanmaların günümüzde artış kaydetmesi olumsuz bir gelişme olarak görülememli. ancak, boşanmaların nedenleri oldukça fazla. boşanmalar diğer çatışmalardan dolayı artış gösteriyorsa, örneğin ahlaki değerlerdeki yozlaşma, aldatmalar, aile kurumunun değerini yitirmesi gibi nedenler varsa bunlardan kaygı duymak gerkiyor..

boşanma ile ilgili senin ve deryanın düşüncelerine katılıyorum..
evlilik kesinlikle özveri gerektiriyor. bu özveriye de katlanmak adını vermemek lazım..
aksi takdirde bu hem yılların emeği ve elbirliğiyle gelinen yere ihanet anlamına gelebilir hem de çocukların geleceği ile ilgili olumsuz sonuçların nedenleri olabilir..

gerçekten de dağılmış ailelerde çocukların sorunlu bir çocukluk ve gençlik dönemi geçirme olasılığı yüksek..
ancak en önemli konulardan biri de, artık iflah etmez bir evlilik yaşanıyorsa ve sadece çocukların yüzü suyu hürmetine devam ediyorsa evliliği sürdürmenin yaratacağı travma ayrılıkların doğrucağaı sonuçtan daha büyük olabilir.

her boşanmış ailede çocuklar sorun yaşayabilir ancak, bunlar aşılamayan sorunlar değil..

son olarak, boşanmaların artış göstermesini ben olumsuz olarak değerlendirmiyorum.. belki de bir çoğu daha iyi bir seçimin başlangıcı oluyor.. ama şu da bir gerçek ki, bizim toplumumuzda hem aileden hem de çevreden dolayı boşanma oldukça zor gerçekleşiyor.. bazen yıkım olabiliyor..
boşanan kadına bakış ve onun yalnız yaşamı olumsuzluklarla dolu olabiliyor.
ailesi bile reddedbiliyor.
hal böyleyken, boşanma kararlarının tekrar tekrar düşünülmesi gerekn kararlar olduğunu düşünüyorum...

ya siz?

Tüm yazdıklarınızda haklılık payı var arkadaşlar.
Özellikle esengül'ün son yazılarında güzel tespitler var.

1-Diyor ki, çocuk yapmadan önce iyi düşünün, hatta bin düşünün, mümkünse çocuk yapmak için acele etmeyin.

Çocuk yapmak demek dünyaya gelecek bir canlının altyapısını ve sorumluluğunu da üstlenmek demektir. Her yeni doğan bebek eğitim, yol, kanalizasyon, su, elektrik, konut, giyim, gıda, iş, vs..gibi alt ve üst yapı olanaklarından bir çok talepte bulunacaktır. Bu taleplerin bir çoğu devlet, toplum ve aile arasında ortaklaşa karşılanırken, ihtiyaçların tam olarak karşılanamaması halinde karşımıza sorunlu gençler çıkacaktır.
Bu gençlerde sorunun içeriğine göre gasp, cinayet, uyuşturucu, vb. suçları işlemeye daha meyilli hale gelebilecektir.

Nitekim, özellikle çok cocuklu ailelerin durumlarının bu anlamda iyi irdelenmesi gerekir. Çok çocuktan kasıt ne? Kıstasın şu olması gerekir; devletin, toplumun ve ailenin bakabilme eşiğini geçen sayıdaki çocuk.

2- Boşanma konusu tüm dünyada sorun. "Boşanmak için kriter ne olmalı?" sorusu önem kazanıyor. Olayın iki önemli etkisi var. Birincisi, boşanma halinde çocuk varsa, onun durumunun ne olacağı ve bu olaydan nasıl etkileneceği, ikincisi ise boşanmama durumunda karı-kocanın ruh hallerinin nasıl gelişeceği. İki tarafı keskin bıçak gibi bir durum. Kriter şu olabilir mi? Eşlerin birbirlerine dayanma sınırlarını zorlamak? Peki, bu durumda çocuk yine olumsuz etkilenmez mi? Sonuçta, birbirlerine sırf çocuk için katlanılan bir yuvada çocuğun mutlu olacağı doğrusu soru işareti. Buradaki kriter; çocuğun psikolojisinin boşanma ya da boşanmamanın etkilerinden nasıl etkileneceği sorusu olmalı. Hangisinden daha az etkilenirse, o şık seçilmeli diye düşünüyorum. Ama, her halükarda çocukların bu durumlardan olumsuz etkileneceği de aşikar. Kısacası cevaplanması ve ideal çözümün çok zor keşfedilebileceği son derece tatsız bir durum.

Evlenmeden önce çiftlerin birbirlerini iyi tanımaları hususu da bu konularda son derece önem kazanıyor. Birbirlerini ancak evlendikten sonra tanıyan veya çok genç yaşlarda evlenen ya da acele yapılan evliliklerde çiftlerin mutlu olma şansı biraz tesadüflere kalıyor. Hal böyle olunca, çocukların sorunsuz yetişme ortamı bulmaları da yine tesadüflere kalıyor. Bu da son derece hassas ve çetrefelli bir başka konu.