Gönderilme zamanı: 24 Oca 2007, 22:27
Yer yarılsa da içine girseydim dediğiniz anılarınız varsa dinleyebilriz 
Çokkkk..
Küçükken baba diye seslendiğim yanlış adamlar mı istersiniz ya da arkadaşım diye seslenip te, o kişi de geri döndüğünde, aslında başka birisi olduğunı anladığım zaman kıpkırmızı olduğum halimi mi...
Neyse, unutamadığım bir anı anlatayım bari. Bundan yaklaşık 13 yıl önce Balıkesirde belediye otobüsüne bindim. Otobüs öylesine dolu, ayakta belki 15 kişi filan. O sırada bir bayan gördüm yanı da boş. Kimse de oturmuyor, herhalde bir sonraki durakta inecekler ki oturmuyorlar dedim..Gittim oraya nezaketen "oturabilirmiyim?" diye sordum. Bana bakmadan bayağı bir yüksek sesle " Hayır" demez mi? Herkes dönüp baktı, ama kimse sesini çıkarmadı. Tabii, o anda sanki kafamdan aşağıya kaynar sular döküldü. Sesimi hiç çıkarmadım ama kıpkırmızı olmuştum. Çok bozulmuştum cidden. Kendi kendime de "rezil olduk tüm otobüste" diyordum. Hani "yer yarılsa da içine girsem" durumu tam bu an için olmalıydı. Bir yandan da içimden " Allah allah, ne yaptım, acaba beni başka birisiyle mi karıştırdı?" gibi binbir fikir ve komplo teorileri geçiyordu. Neyse bayan 2 durak sonra indi. Sonra bir beyfendi yanıma geldi ve aynen şunu söyledi " Arkadaşım gördüm kızardın ama aldırma, o biraz kafadan çatlak ve dengesizdir, herkese bunu yapar, o yüzden yanına da kimse oturmaz".
Rahatlamıştım ama o anı yaşayan bilir tabii.
Çokkkk..
Küçükken baba diye seslendiğim yanlış adamlar mı istersiniz ya da arkadaşım diye seslenip te, o kişi de geri döndüğünde, aslında başka birisi olduğunı anladığım zaman kıpkırmızı olduğum halimi mi...
Neyse, unutamadığım bir anı anlatayım bari. Bundan yaklaşık 13 yıl önce Balıkesirde belediye otobüsüne bindim. Otobüs öylesine dolu, ayakta belki 15 kişi filan. O sırada bir bayan gördüm yanı da boş. Kimse de oturmuyor, herhalde bir sonraki durakta inecekler ki oturmuyorlar dedim..Gittim oraya nezaketen "oturabilirmiyim?" diye sordum. Bana bakmadan bayağı bir yüksek sesle " Hayır" demez mi? Herkes dönüp baktı, ama kimse sesini çıkarmadı. Tabii, o anda sanki kafamdan aşağıya kaynar sular döküldü. Sesimi hiç çıkarmadım ama kıpkırmızı olmuştum. Çok bozulmuştum cidden. Kendi kendime de "rezil olduk tüm otobüste" diyordum. Hani "yer yarılsa da içine girsem" durumu tam bu an için olmalıydı. Bir yandan da içimden " Allah allah, ne yaptım, acaba beni başka birisiyle mi karıştırdı?" gibi binbir fikir ve komplo teorileri geçiyordu. Neyse bayan 2 durak sonra indi. Sonra bir beyfendi yanıma geldi ve aynen şunu söyledi " Arkadaşım gördüm kızardın ama aldırma, o biraz kafadan çatlak ve dengesizdir, herkese bunu yapar, o yüzden yanına da kimse oturmaz".
Rahatlamıştım ama o anı yaşayan bilir tabii.
